Dom w lilakach

Dom w lilakach jest niewielkim ogrodem w stylu swobodnym, zbliżonym do naturalistycznego. Na jego charakter składa się zarówno układ komunikacyjny, umiejscowienie rabat, dobór roślin, jak i ich rozmieszczenie. To szata roślinna jest dobrana do zasobności, wilgotności i nasłonecznienia gleby, a nie stanowisko dostosowane zabiegami do roślin. Zastana roślinność – lilaki, sosny, drzewa owocowe, zarówno w tym ogrodzie, jak i w sąsiednich – nadaje charakter miejscu i jednocześnie dyktuje dobór pozostałych roślin. Miękkie linie chodnika i ścieżek wyznaczają granice poszczególnych rabat. Pozostając w konwencji ogrodu swobodnego, kompozycja nasadzeń na poszczególnych rabatach jest nieregularna, a grupy roślin przenikają się wzajemnie dając efekt plam.

Głównym założeniem kompozycyjnym domu w lilakach jest „nanizanie” kolejnych stref, jak korali, na sznur chodnika. Spiralny układ głównego ciągu komunikacyjnego i odchodzące od niego ścieżki, sprawiają, że wzrok idącego ciągle napotyka przeszkody w postaci zakrętów. Podążając wzdłuż chodnika, który w oddali skręca, kryjąc za łukiem kolejne strefy, o innej funkcji, z innymi rabatami, stara się odkryć, co kryje się dalej. Ta pozorna nieprzejrzystość sprawia, że ogród wydaje się tajemniczy i większy niż jest w rzeczywistości. Kamienno-żwirowe ścieżki – poprzez zastosowanie innego materiału i szerokości niż chodnik – sprawiają wrażenie mniej ważnych, pobocznych przedeptów. W rzeczywistości jednak stanowią o ergonomii układu komunikacyjnego.

Wybrane rozwiązania szczegółowe:

Taras pełni rolę letniego salonu, ponieważ jest duży, zadaszony i osłonięty winoroślą. Tutaj rodzina będzie jadła posiłki, przyjmowała gości i bawiła się. Znajdą się tu wygodne meble: stół, fotele, siedziska, bujaki typu bocianie gniazdo i hamak.

Ekologia w ogrodzie to: oszczędność wody do podlewania, bioróżnorodność, rośliny okrywowe, miejsca zarośnięte, niewiele do koszenia, kompostownik, troska o dzikie zwierzęta: poidełka, karmniki, domki dla owadów, pryzmy kamieni i liści.

Samotnia: każdy członek rodziny może zaaranżować sobie swój własny, ukryty w rabatach kącik do odpoczynku. Wystarczy ustawić siedzisko, stolik lub pieniek. Uzupełnić lampionem poduchą i sezonową dekoracją.

Rzeźba i zarazem siedzisko z kompozytu polimerowego nawiązująca kształtem i kolorem do kajaka. Jest wyrazem zainteresowania inwestorów sztuką oraz zamiłowania do spływów kajakowych. Ustawiona wśród kamieni i roślin imitujących rzekę, może przywodzić na myśl człowieka przeciągającego się leniwie w płytkiej wodzie na brzegu.

Chaszcze, chwasty, murawa i miejscami klepisko to dzikie miejsce na nieskrępowaną zabawę dzieci w bazy, domki i konstrukcje. Celowo zarośnięta, nieuporządkowana część, w przyszłości może pozostać zapuszczona z myślą o dzikiej faunie ogrodowej.

Projekt: Zielona Faza